Hello my dear dutchies,

Aan velen heb ik beloofd een blog bij te gaan houden. Dus daar ga ik maar eventjes mee beginnen. Gisteren was een hectische dag. Ik heb voor het eerst in mijn leven gevlogen en dan ook nog in mijn eentje. Je kunt je misschien een beetje voorstellen dat ik zenuwachtig was. Maar ik was niet een klein beetje zenuwachtig, nee ik was enorm zenuwachtig. Ik kreeg geen hap door mijn keel en onderweg naar Schiphol vloog er van alles door mijn hoofd; 'Wat als mijn koffer in het verkeerde vliegtuig wordt gestopt?' 'Wat als ik plotseling drugs in mijn zak heb zitten en ik niet mag vliegen?' 'Hoe ga ik de familie herkennen als ik eenmaal op het vliegveld ben?'.

Maar het ging allemaal vlekkeloos. Alsof ik iedere week in een vliegtuig stap. Toen ik eenmaal door de douane was, was ik weer helemaal rustig. Het vliegen zelf vond ik heerlijk! Genietend van het gevoel wanneer het vliegtuig opstijgt, het uitzicht en de mensen om me heen landde ik na een uur en twintig minuten op London Gatwick. Daar moest ik een tijdje op mijn koffer wachten, maar toen die er eindelijk was kon ik naar de exit en op zoek naar mijn familie. Daar ging ik door de deur met mijn twee knalroze koffers. Daarmee had ik wel gelijk punten gescoord bij Margot aangezien één van haar lievelingskleuren roze is. Ze waren lastig over het hoofd te zien want ze stonden met een zelfgemaakt glitterbord waarop stond; 'Welcome Allianne'.

Vervolgens gingen we met de trein naar Norwood en vanaf daar met de auto naar huis. Via de trein was het sneller dan alleen met de auto. Ik mocht voorin in de auto maar liep automatisch naar de rechterkant wat ze allemaal erg grappig vonden. Het links rijden is nog doodeng. Ik ben blij dat ik zelf niet hoef te rijden. Op de terugweg lieten ze me gelijk wat leuke winkeltjes zien.

Toen we eenmaal thuis waren werd ik rondgeleid door George en Margot. Vol trots lieten ze me hun stapelbed zien die ze gekregen hadden om ruimte te maken voor mij. Daarna gingen we even een kopje thee drinken in de woonkamer en een beetje bijkletsen. Ik heb ze op de iPad laten zien waar ik vandaan kom en heb ik ze het prachtige Achterberg getoond. Ze waren vooral erg onder de indruk dat ik zo dicht bij een dierentuin woon. Vervolgens gingen we rustig lunchen en kwam iedereen wat meer los.

Toen hebben we allemaal even twee uur gepakt om tot rust te komen en waren we van plan daarna de stad in te gaan en ergens te gaan eten. Ik heb toen mijn koffers uitgepakt en alles een plekje gegeven zodat het allemaal al iets meer van mij voelt. Het is nog wel een klein beetje vreemd om na één dag te doen alsof dit mijn huis is, maar dat willen ze wel heel graag.

Na het uitpakken heb ik iedereen aan het thuisfront even op de hoogte gesteld hoe het met me ging. Vervolgens ben ik naar beneden gegaan en heb ik ze mijn cadeautjes gegeven. De stroopwafels vinden ze heerlijk! Toen hebben we ons klaargemaakt om de stad in te gaan. We gingen eerst even naar de supermarkt om daar nog wat boodschapjes in te slaan. Het was best hard aan het regenen dus dat was een beetje jammer omdat we een rondje wilden doen door de stad. We besloten om maar naar het restaurantje te gaan die ze bedacht hadden. Alleen toen we daar kwamen bleek het dicht te zitten. Toen zijn we maar weer naar huis gegaan en hebben we daar lekker gegeten. Na het eten gingen we de kindjes douchen en mochten ze nog even beneden televisie kijken. Toen de kindjes op bed lagen ben ik zelf gaan douchen en ik kan je vertellen, dat was heerlijk na zo'n lange dag.

Ik heb vannacht heerlijk geslapen! Het bed ligt lekker en de vreemde geluidjes vielen allemaal wel mee. Totdat er om kwart over 6 een vos in de tuin lag te schreeuwen. Ze hadden me al verteld dat er in de buurt vossen waren maar dat ze daar nooit zoveel last van hadden. En toevallig als ik er ben gaan ze onder mijn raam liggen en schreeuwen. Ik dacht eerst nog dat het één van de kindjes was maar toen had ik door dat het van buiten kwam. Toen is Nic met twee pannendeksels naar buiten gegaan en sloeg ze tegen elkaar waardoor de vos niet wist hoe snel hij weg moest komen.

We hebben net ontbeten en de kindjes maken zich klaar voor de zwemles waar we zo heen gaan. Dit was het wel voor vandaag denk ik zo. Fijne dag allemaal en tot de volgende keer!

Liefs, Allianne