Hallo allemaal,

Na een week en twee hoestdrankflessen verder dacht ik dat het weer eens tijd was voor een nieuwe blogpost.

Vorige week was het een normale schoolweek. De dagen zijn dan ongeveer hetzelfde behalve als er after school activities zijn. Ik ging steeds beter slapen ondanks het hoesten maar ik bleef stug hoestdrank drinken. En dat heeft zijn vruchten afgeworpen want ik slaap nu weer volle nachten en ik heb alleen hier en daar nog een keer een kuchje. Een goed begin van deze nieuwe week dus!

Afgelopen vrijdag was de laatste schooldag voor de 'Easter Break'. Ik heb die dag niet zoveel gedaan want ik voelde me niet zo fit. Ik ben 's avonds met Esther wat gaan eten in Crystal Palace en daarna gingen we met 3 Spaanse en een Duitse au pair naar een pub. Er zaten vooral oude mannetjes die het nogal leuk vonden dat wij in hun midden kwamen. We zijn ook niet zo lang gebleven..

Zaterdag ging ik met Esther en Dania naar de kermis in het park. Vooraf gingen we even lunchen bij mijn nu favoriete tentje hier; 'Brown and Green'. Als ik erover nadenk kom ik er elke week wel een keertje. De weersverwachtingen voor die dag waren niet zo positief. Het zou vanaf 1 uur gaan regenen en onweren tot 4 uur maar we wilden het toch proberen. Toen we rond half 3 richting de kermis liepen hing er wel een grote grijze wolk boven ons maar de zon scheen ook dus we waagden het erop. Eenmaal aangekomen op de kermis gingen Dania en ik eendjes vangen. En dat werd beloond met een knuffelbeertje die nu vol trots op mijn kast staat. We zaten erg vol van de lunch dus we zijn nergens in gegaan maar er was wel plek voor een suikerspin.

Zondag was het echt enorm lekker weer! Ik werd er spontaan vrolijk van en ik besloot het centrum in te gaan en gewoon een beetje rond te lopen. Toen ik weer thuis was ben ik in de tuin gaan zitten en heb ik een begin gemaakt in 'Black Water Lilies'. Toen het zonnetje besloot zich te verstoppen achter een heleboel wolken vond ik het wel weer goed geweest en ben ik naar binnen gegaan en was de zondag alweer bijna voorbij. Op naar een nieuwe week!

Nu wil ik niet alle Nederlandse schoolkinderen jaloers maken, maar de 'Easter Break' hier duurt maar liefst 2,5 week! Dat wordt dus veel dingen bedenken om te doen met de kinderen. Omdat het maandag super lekker weer was zijn we naar Brockwell Park gegaan en gingen we in de grote speeltuin spelen en picknicken. Jane had ons weggebracht en we zouden terug met de bus gaan. Na een paar uurtjes gespeeld te hebben gingen we picknicken en alles was helemaal top. Het weer was geweldig, we hadden lekker eten en heel veel speeltoestellen. Vooral de zandbak was onze favoriet. Later in de middag kwam Margot naast me zitten op de rand van de zandbak en zei ze dat ze niet meer met het zand wilde spelen. Ze was heel erg hangerig en wilde even knuffelen. Ik dacht dat ze gewoon erg moe was aangezien ze al een paar uur aan het rondrennen was. Maar ineens kwam daar de hele picknick tevoorschijn. Alleen niet in de substantie die je wilt. We zaten midden in de zandbak dus heb ik het maar een beetje begraven en haar toen zo snel mogelijk naar de wc getild. Daar moest dat arme kind boven die gore, ijzeren openbare toilet hangen en haar maaginhoud daar verder in legen. Aangezien we beiden nogal onder het verteerde eten zaten dacht ik dat het niet zo'n goed idee was om in de bus te stappen. Gelukkig werkte Jane thuis vandaag en kwam ze ons ophalen. George kwam nog even poolshoogte nemen maar toen hij ons rook rende hij snel weer weg om nog even te spelen. Thuis hebben we ons maar even opgefrist en het voor de rest erg rustig gehouden.

's Avonds was het dan zo ver. Ik ging naar de 'All Saints Concert Band'. Na tien minuutjes lopen kwam ik aan bij de kerk waar ze altijd repeteren. Maarja toen moest ik de ingang vinden. Na een rondje gelopen te hebben zag ik een groepje mensen staan. Daar heb ik de eerste de beste man aangesproken die ik tegenkwam maar hij bleek van een ander orkest te zijn. Ze hadden dus een gezamenlijke repetitie voor het concert van aanstaande zaterdag dat ze samen gaan doen. Het was noga hectisch, er waren veel mensen in een klein kerkzaaltje en na 4 mensen van het andere orkest aangesproken te hebben, had ik eindelijk iemand van All Saints. Hij zei dat ik maar ergens moest gaan zitten en meelezen met iemand en dat het de volgende keer, als ik dan nog durfde te komen, iets rustiger zou zijn. Ik ben maar achteraan gaan zitten naast een mevrouw en die vond het wel gezellig. Het was even wennen om alle muziektermen in het Engels te horen en ik begon af en toe ook op een andere plek dan de rest van het orkest maar het ging best goed. Ik vond het heerlijk om weer met een groep te spelen en ik ga zeker nog een keer!

Vandaag was het weer wat minder. Het was niet echt lekker weer om naar buiten te gaan. Vanochtend hebben we eerst even bekeken hoe het met Margot ging en gaf ik haar steeds een klein beetje eten om te kijken of dat binnen bleef. Dat was gelukkig het geval en besloten we naar de 'soft play' te gaan. We gingen met de bus, waar ik eerst nog een beetje zenuwachtig voor was met twee kinderen, maar dat ging allemaal goed. Wel vond Margot het nogal leuk om alle mensen hardop te beoordelen en ze wees hen dan ook stuk voor stuk aan. Gewoon blijven glimlachen..

Toen we eenmaal binnen kwamen waren ze gelijk weg. Schoenen en sokken werden mijn kant opgegooid en zo snel als ze konden verdwenen ze in de kindermenigte. Het was een feest, meer dan 50 zwetende, schreeuwende en huilende kinderen in een ruimte. Maar goed ze hebben zich prima vermaakt. Ergens was ik nogal bang dat het incident van gisteren zich zou herhalen maar dan over al die arme kindjes heen. Dat viel gelukkig allemaal mee en al het eten vandaag is binnen gebleven. Toen kwam het leukste gedeelte; met twee vermoeide kinderen in een bus en dan nog twintig minuten naar huis lopen. Gelukkig had ik de buggy meegenomen voor Margot maar George vond het maar oneerlijk en vroeg meerdere keren of we niet even een taxi konden nemen. Na een lange tocht door het sombere Crystal Palace waren we dan eindelijk weer thuis. Daar gingen de tv en de iPad weer aan en toen was er geen klacht meer te horen.

Nu gaan we richting het einde van de dag en ook het einde van deze blogpost. Volgens mij zijn jullie nu wel weer 'up to date' met mijn leven hier in Londen.

Britse groetjes,

Allianne